فرهاد فخرالدینی (زادهٔ ۱۳۱۶ در تبریز) موسیقیدان ایرانی است که به مدت ۱۱ سال رهبر ارکستر ملی ایران بود. او هماکنون یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران است. پدرش محمدعلی فخرالدینی متخلص به «محزون» ۱۳۶۵-۱۲۷۸، از شعرای آذربایجان بود که نزد مردم آن سرزمین از احترام خاصی برخوردار بود. برادر بزرگش فخرالدین فخرالدینی عکاس نامدار پرترهاست.برادر کوچکترش فاروق فخرالدینی ضمن اشتغال به حرفه عکاسی. از ورزشکارن به نام بوده و سالها سمت مربی گری تیم ملی والیبال ایران را به عهده داشتهاست.
علی اکبر شهنازی (۱۲۷۶، تهران – ۱۳۶۳، تهران) موسیقیدان ایرانی و نوازندهٔ سرشناس تار بود. روز عید قربان سال ۱۲۷۶ خورشیدی در تهران، خیابان عینالدوله کوچه نصیر حضور در خاندان هنر به دنیا آمد. علیاکبر شهنازی، آموزش تار را از سن ۸ سالگی نزد پدرش آغاز کرد و در مدت ۶ سال ردیف موسیقی ایرانی را از پدرش آموخت. علیاکبر شهنازی به جز تار، با سازهای دیگری از جمله سهتار و پیانو نیز آشنایی داشت.وی در ۲۸ اسفند ۱۳۶۳ در سن ۸۷ سالگی در بیمارستان شرکت نفت درگذشت. آرامگاه وی در امامزاده عبدالله ری قرار دارد.
پرویز صدیقی پارسی معروف به پرویز یاحقی (۱۳۱۵ در تهران - ۱۳ بهمن ۱۳۸۵ در تهران)، موسیقیدان ایرانی و نوازندهٔ ویولن بود.یاحقی از کودکی نزد دایی خود حسین یاحقی زندگی میکرد و موسیقی را نزد او آموخت. استادیاحقی در طول سالهای فعالیت هنری خود هیچگاه در راه آموزش هنرجویان موسیقی گام ننهاد و معتقد بود آموزش کار وی نیست و نوازندگانی همچون دکتر جهانشاه برومند و شهرام خسروی که اینک در غیاب استاد خویش نه همانند او ولی بسیار نزدیک به سبک او مینوازند تاشاید یاد وی را اینگونه زنده نگاه داشته باشند. او در سن ۷۰ سالگی به علت ایست قلبی در خانهٔ خود در تهران درگذشت.
حسین قوامی (معروف به فاخته) (۱۲۸۸ - ۱۳۶۸)، فرزند رضاقلی قوامی و یکی از اولین خوانندگان دوره جدید موسیقی ایرانی است. از شاگردان نامی او میتوان از مجید نجاهی و علی تحریری نام برد. حسین قوامی پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۶۸ بیمارستان ایران مهر در ساعت ۸:۳۰ شب فوت شد و در امامزاده طاهر کرج در جوار غلامحسین بنان و مرتضی حنانه بخاک سپرده شد. برجستهترین کار قوامی تو ای پری کجایی است.
حسین تهرانی(زادروز ۱۲۹۰ - درگذشت ۷ اسفند ۱۳۵۲ - کار(ها): استاد موسیقی ایرانی و نوازنده) از استادان برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازنده برجسته ضرب (تمبک) بود. وی در سال ۱۲۹۰ شمسی در تهران، خیابان ایران متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان امیر اتابک به پایان رساند. تهرانی در کودکی زحمات و مصائب فراوانی متحمل شده بود و آثار آلام و مصائب دوران طفولیت تا پایان عمر در چهره اش باقی بود. وی در جوانی با آنکه از حیث مادی در مضیقه بود ولی هیچگاه از عشق خود که همین یک مشت پوست چوب باشد مأیوس نشد و ضرب را به زیر عبا میگرفت و با پشتکار وجدیت به نزد استاد خود حسینخان اسماعیلزاده میرفت. تهرانی از سال ۱۳۰۷ کار جدی خود را نزد اسماعیلزاده آغاز کرد و به علت رایج نبودن خط موسیقی، تمرینات تنبک را به کمک اصطلاحاتی مثل: بله و بله و بله دیگه و یکصدو بیست و چهار و غیره به حافظه میسپرد.
روحالله خالقی (۱۲۸۵ - ۲۱ آبان ۱۳۴۴) از استادان موسیقی ایرانی، آهنگساز سرود «ای ایران»، و نوازندهٔ ویولن بود. خالقی از شاگردان اصلی علینقی وزیری بود و تلاش او برای احیای موسیقی ایرانی در دورانی که توجه رسمی به این موسیقی کاهش یافته بود، تأثیرگذار و مهم شمرده میشود. او کتابی به نام سرگذشت موسیقی ایران دربارهٔ سرگذشت موسیقی، موسیقیدانان و نوازندگان ایرانی همعصر خود و کتابی به نام نظری به موسیقی شامل نظریهای برای موسیقی ایرانی و غربی نوشتهاست.
غلامحسین درویش (۱۲۵۱تهران_۲ آذر ۱۳۰۵تهران) معروف به «درویشخان» از هنرمندان نامی و استادان موسیقی ایرانی در اواخر دورهٔ قاجاریه است.پـدرش حاجی بشیر از اهالی طالقان و مادرش از ترکمانان بود.درویش خان نوعی آهنگ ضربی به نام پیش درآمد ساخت که تا سالها بعد از او رواج بسیار داشت و او به شاگردانی که دورههای مختلف درسش را با موفقیت میگذراندند، نشانی به شکل تبرزین هدیه میداد از جمله شاگردان او میتوان مرتضی نیداوود، ابوالحسن صبا، موسی معروفی و سعید هرمزی را نام برد. وی در شب چهارشنبه۲ آذر ۱۳۰۵ در حادثه تصادف در گذشت.
سید حسین طاهرزاده (۱۳۳۴-۱۲۶۱) خواننده موسیقی ایرانی بود. وی در اصفهان و در سال ۱۲۶۱ ه. ش متولد شد. پدرش سید طاهر تویسرکانی از تویسرکان همدان برای تحصیل فقه به حوزه علمیه اصفهان عزیمت کرد از این رو سیدحسین دوران کودکی و جوانی خود را در اصفهان سپری کرد.او یکی از خوانندگان سبک موسیقی سنتی ایران بود وی خوانندگی را شغل و پیشه خود نمیندانست. او سر انجام در ۱۲ شهریور سال ۱۳۳۴ در تهران وفات یافت و در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.